In memoriam Nelly van der Elst
Op 2 augustus 2018 overleed onze lieve Nelly.
Wij leerden Nelly kennen tijdens de opleiding Quilten Speciaal in de nazomer van 2005. Natuurlijk werd ze ook lid van onze Textielgroep StiQS, die in 2007 voortkwam uit de vijfde Quilten Speciaal Groep. Binnen StiQS was Nelly een stabiele factor. Jarenlang verzorgde ze onze penningen, compleet met een overzicht van de balans en duidelijke afrekeningen. Als bestuurder van het Quiltersgilde vervulde ze de PR functie van 1999 tot 2003. Daarnaast had Nelly een talent om te organiseren, hetgeen bleek tijdens de organisatie van de Algemene Tentoonstellingen van het Quiltersgilde in het Textielmuseum in Tilburg (2003), maar ook toen ze Amerikaanse quilters wist te interesseren voor een grote en artistiek belangwekkende tentoonstelling in Den Haag (2004). Zelf nam ze voor deze quiltexpo de organisatie van het Nederlandse deel op zich. Door haar werkzaamheden voor het bestuur van het Quiltersgilde had ze een groot netwerk in de internationale quiltwereld. Ook schreef ze diverse artikelen over quilten voor internationale tijdschriften.
Naast de lessen in onze groep, volgde ze workshops bij andere docenten en de laatste jaren ontstond er een samenwerking met haar dochter Jacqueline. Ze had het daar regelmatig over tijdens onze bijeenkomsten van StiQS en uit haar verhalen bleek dat dat erg stimulerend was.
Nelly’s kunst was decoratief en zeer kleurrijk met als inspiratiebronnen de natuur en haar andere passie muziek. Maar langzamerhand ontwikkelde haar werk zich van illustratief naar meer persoonlijk. Ze nam haar eigen ervaringen als uitgangspunt. Die wist ze zodanig naar beeld om te zetten, dat anderen daaraan hun eigen interpretatie konden geven.
Hoogtepunten waren de werken die ze maakte voor het Textielfestival 2015: Bedevaart en Wereldkruizen. Maar ook haar laatste werken zijn bijzonder sterk: geïnspireerd op cellen maakte ze kleine geborduurde werkjes, die ze presenteerde in petrischaaltjes en een sieraad, een ambtsketen, gebaseerd op de vorm van neuronen. Bijzonder persoonlijk was het werk met de handschoenen, de mitaines. Ze verwees daarin naar alles wat er mis kon gaan in de communicatie tussen dokter en patiënt. Vooral het feit dat de dokter eerder met een ziekte bezig is, dan met een patiënt als persoon stoorde haar vreselijk.
Ondanks de lange periode dat Nelly ziek is geweest sloeg ze geen bijeenkomst van StiQS over. Ook was ze er altijd bij als wij als meiden onder elkaar ons een heel weekend onderdompelden in kunst tijdens onze tweedaagse jaarvergadering. We zullen haar binnen StiQS en zeker tijdens ons voorjaarsweekend en onze jaarlijkse tentoonstelling zeer missen.
