Riet Atteveld

RIET ATTEVELD Textielkunst

[ a r t i s t   s t a t e m e n t]

Als kunstenaar maak ik voornamelijk ruimtelijke kunstwerken die voortkomen uit alledaagse dingen, zoals kledingstukken of stoelen. Kleding vertelt veel over de mens over zijn identiteit en over de cultuur, of het nu gaat om haute couture, om werkkleding of een maatpak. Deze alledaagse voorwerpen vormen voor de kijker altijd een belangrijke herkenning. Het is alsof ze zelf op die stoel zitten of iemand die kleding hebben zien dragen.
Een kledingstuk, het patroon, het dessin of de textuur van de stof vormt het uitgangspunt van het creatieve proces waarmee het beeld tot stand komt. Omdat textiel voor mijzelf een gevoelswaarde heeft, vanwege een herinnering, een mens, een gebeurtenis, of een tijdsbeeld, tracht ik in het gecreëerde beeld de toeschouwer een soortgelijke ervaring te geven. Het kan ook zijn dat het om een abstract beeld gaat dat slechts verwijst naar kleding of het gebruikte voorwerp en dan eveneens een herinnering oproept.
Door de kleding te ontdoen van zijn functie of door gebruik te maken van een niet logische vorm of volgorde ontstaat een nieuw beeld, waarvan de elementen kunnen verschillen in vorm, kleur en beweging. Door grenzen te verleggen, fantasie te gebruiken en soms te overdrijven, creëer ik objecten die nostalgische gedachten verbinden met nieuwe mogelijkheden om tegen de vertrouwde werkelijkheid aan te kijken. Met een knipoog naar het originele is de oude functie veranderd of totaal verdwenen.
Het is mijn passie om het werkstuk altijd de uitstraling van vakmanschap en eenvoud mee te geven. Met als doel zowel het vertrouwde alledaagse, als het nieuwe beeld te respecteren om zo de beschouwer tot nadenken te bewegen. Als kunstenaar heb ik een innerlijke drang om te creëren, om te genieten van de transformaties die ik in mijn werken tot stand breng. Ik tracht vanuit mijn persoonlijke verbeelding, objecten te maken die voor anderen tot de verbeelding spreken.
Met mijn werk streef ik ernaar om de kijker te verbazen of te doen verwonderen. Het werk dat voortkomt uit objecten uit de eigen leefomgeving komt vertrouwd over, maar door de verandering die het heeft ondergaan, maakt je aan het lachen, wekt het verbazing of zet het de beschouwer aan het denken over de nieuwe functie die het heeft gekregen.